หนึ่งเดือนในแดนพิซซ่า: เรื่องเล่าจากฟลอเรนซ์

เดือนมิถุนายนถึงกรกฎาคมที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสเก็บกระเป๋าบินไปใช้ชีวิตอยู่ที่อิตาลีเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม ทันทีที่ก้าวออกจากสนามบินที่กรุงโรม ความร้อนระอุของแสงแดดช่วงฤดูร้อนก็ปะทะเข้าอย่างจัง ร้อนจริงครับ ร้อนมากๆเลยครับ ถึงจะพยายามเตรียมตัวมาก่อนจากเมืองไทย แต่เมื่อมาเจอของจริง ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมถึงร้อนขนาดนี้ ผมใช้เวลาปรับตัวอยู่สามสี่วันเลยครับ ว่าจะเอาชีวิตรอดในอากาศร้อนอย่างนี้อย่างไรดี สรุปว่าออกไปเที่ยวแต่เช้าตีห้าหรือหกโมงเช้าแล้วกลับเข้าที่พัก นอนเล่นแล้วค่อยออกมาอีกทีตอนประมาณทุ่มนึง และผมกางร่มตลอดเวลาที่ต้องออกไปเจอแดด คือผมเป็นคนที่จะปวดหัวมากๆถ้าเจอแดดนานๆครับ กลยุทธ์นี้ใช้ได้จริงๆครับ

หลังจากอยู่ที่โรมประมาณอาทิตย์นึงก็นั่งรถไฟไปเมืองฟลอเรนซ์ เมืองที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์และงานศิลปะที่งดงาม เมืองที่ผมจะใช้เวลาประมาณสี่อาทิตย์ในการเรียนภาษาอิตาเลี่ยน ผมเรียนมาจากเมืองไทยบ้างแต่ไม่มีโอกาสได้ใช้ นี่เป็นสาเหตุหลักที่ผมเลือกมาเรียนที่อิตาลี่ เผื่อมันจะช่วยให้ผมเก่งขึ้นนิดนึง ที่พักของผมที่โรงเรียนจัดให้เป็น บ้านชั้นเดียวที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังประตูเหล็กทางเข้าโรงพยาบาลที่เปิดปิดโดยใช้กุญแจแม่เหล็ก มันตั้งอยู่บนเนินเขาห่างจาก Porta Romana ประมาณ 15 นาที การเดินขึ้นลงในบางช่วงนั้นค่อนข้างชัน แต่ก็คุ้มค่ากับวิวทิวทัศน์ที่ได้เห็นและบรรยากาศที่เงียบสงบ ห้องห้องนอนผมมีหน้าต่างบานใหญ่ที่พอเปิดออกแล้วจะมองเห็นต้นไม้ในบริเวณรอบๆและท้องฟ้าอันกว้างไกล ผมลงเรียนภาษาอิตาเลียนที่โรงเรียนสอนภาษาใกล้ๆ กับสะพานปอนเตเวคคิโอ การได้เรียนรู้ไวยากรณ์และคำศัพท์ใหม่ๆ ควบคู่ไปกับการฝึกออกเสียงสำเนียงอิตาเลียน ทำให้ทุกวันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นท้าทายและความสนุกสนาน เพื่อนร่วมชั้นมาจากหลากหลายประเทศ ทำให้การแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมและการสนทนา(ด้วยภาษาอังกฤษ ก็ภาษาอิตาเลี่ยนผมยังไม่แข็งแรงนี่นา)เป็นไปอย่างออกรสชาติ ผมมีเพื่อนชาวญี่ปุ่น ชาวฝรั่งเศส ชาวบราซิล ชาวสวิส ชาวอเมริกัน และชาวออสเตรเลีย อ้อลืมไปมีชาวอิสราเอลด้วย

กิจกรรมโปรดที่ผมทำคือการ วิ่งในเมืองฟลอเรนซ์ ไม่ว่าจะเป็นยามเช้าตรู่ก่อนที่นักท่องเที่ยวจะตื่น หรือยามเย็นหลังพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า การวิ่งยามเช้าให้ความรู้สึกเงียบสงบเป็นพิเศษ ผมจะได้เห็นร้านค้าทยอยเปิดไฟ ผู้คนท้องถิ่นเริ่มออกมาใช้ชีวิตประจำวัน อากาศยังคงเย็นสบาย ผมวิ่งไปตามตรอกซอกซอยแคบๆ ผ่านจัตุรัสเก่าแก่ และเลียบไปตามริมฝั่งแม่น้ำอาร์โนที่แสงอาทิตย์อ่อนๆ สาดส่องกระทบผิวน้ำ ส่วนการวิ่งยามเย็นนั้นเต็มไปด้วยสีสัน ผู้คนและนักท่องเที่ยวออกมาเดินเล่น และแสงไฟจากอาคารเก่าแก่ที่ส่องสว่าง สร้างบรรยากาศที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง การวิ่งทำให้ผมได้สำรวจเมืองในมุมที่ลึกซึ้งกว่าการเดินตามเส้นทางท่องเที่ยวปกติ ผมวิ่งไปที่ Piazzale Michelangelo สามสี่ครั้งเพราะมันอยู่บนเนินที่มองไปได้ไกลและสามารถมองกลับมาเห็นทั้งสะพาน Ponte Vecchio เห็น Palazzo Vecchio เห็นโดมของ Duomo ที่มีชื่อเสียง

หนึ่งเดือนที่ฟลอเรนซ์ผ่านไปราวกับความฝัน ผมได้เรียนรู้ภาษา ได้ซึมซับวัฒนธรรม ได้ลิ้มลองอาหารอร่อย และที่สำคัญที่สุดคือได้ค้นพบความสุขจากการใช้ชีวิตในจังหวะที่แตกต่างออกไป ประสบการณ์การวิ่งในยามเช้าตรู่และยามค่ำคืนในเมืองที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์แห่งนี้ จะยังคงเป็นความทรงจำอันล้ำค่าที่ผมจะไม่มีวันลืมเลือนไปเลย

- Suepbong Nitichai

English translation:

A Month in the Land of Pizza: A Florentine Tale

Getting to know more about Florence through the morning and evening runs.

This past June and July, I had the incredible opportunity to pack my bags and live in Italy for a full month. The moment I stepped out of the airport in Rome, the intense heat of the summer sun hit me hard. It was truly scorching, far more than I had anticipated despite my preparations back in Thailand. It took me about three or four days to adjust to surviving in such heat. My strategy? Head out early, around 5 or 6 AM, then return to my accommodation to rest, only venturing out again around 7 PM. I also carried an umbrella at all times when exposed to the sun, as prolonged sun exposure tends to give me severe headaches. This tactic proved to be very effective.

After about a week in Rome, I took a train to Florence, a city brimming with history and breathtaking art. This was where I would spend approximately four weeks learning Italian. I'd studied a bit back in Thailand, but never had the chance to use it, which was the main reason I chose to come to Italy—hoping it would help me improve even just a little. My accommodation, arranged by the school, was a single-story house discreetly located behind an automatic iron gate belonging to a hospital, which opened with a magnetic key. Perched on a hill, it was about a 15-minute walk from Porta Romana, and while some sections of the path were quite steep, the views and peaceful atmosphere made it more than worth the effort. My bedroom had a large window that, when opened, offered views of the surrounding trees and the vast sky.

I enrolled in an Italian language school near the Ponte Vecchio. Learning new grammar and vocabulary, coupled with practicing the Italian accent, made every day exciting, challenging, and enjoyable. My classmates hailed from various countries, including Japan, France, Brazil, Switzerland, America, Australia, and even Israel, leading to rich cultural exchanges and lively conversations (mostly in English, as my Italian wasn't strong yet!).

My favorite activity was running in Florence, whether in the early morning before tourists awoke or in the evening after the sun had set. Morning runs offered a particularly serene experience. I'd watch shops slowly open their lights and locals begin their daily routines, all while the air remained comfortably cool. I’d weave through narrow alleyways, past ancient piazzas, and along the Arno River, where the soft morning light shimmered on the water. Evening runs, by contrast, were vibrant, with locals and tourists strolling about and the illuminated historic buildings creating an entirely different ambiance. Running allowed me to explore the city from a deeper perspective than simply following typical tourist routes. I ran to Piazzale Michelangelo three or four times, as it's situated on a hill with expansive views, offering glimpses of the Ponte Vecchio, the Palazzo Vecchio, and the famous Duomo dome.

One month in Florence passed like a dream. I learned a language, absorbed a culture, savored delicious food, and most importantly, discovered the joy of living life at a different pace. The experience of running in the early mornings and evenings in this enchanting city will remain a priceless memory that I will never forget.